TEMPO

|stan skupienia w podanej g = ciało stałe |g warunki niestandardowe = |rozpuszczalność w wodzie = 11,6 g/dm³ |rww źródło = |rww warunki niestandardowe = |inne rozpuszczalniki = |temperatura topnienia = 36–38 |tt warunki niestandardowe = |temperatura wrzenia = |tw źródło = |tw warunki niestandardowe = |temperatura rozkładu = 175 |tr źródło = |temperatura krytyczna = |tk źródło = |ciśnienie krytyczne = |ck źródło = |logP = 2,5 |kwasowość = |zasadowość = |lepkość = |l źródło = |l warunki niestandardowe = |napięcie powierzchniowe = |np źródło = |np warunki niestandardowe = |układ krystalograficzny = |moment dipolowy = |moment dipolowy źródło = |karta charakterystyki = |zagrożenia GHS źródło = MSDS |piktogram GHS = |hasło GHS = Niebezpieczeństwo |zwroty H = |zwroty EUH = |zwroty P = |NFPA 704 = |NFPA 704 źródło = |temperatura zapłonu = 67 |tz źródło = |tz warunki niestandardowe = |temperatura samozapłonu = |ts źródło = |ts warunki niestandardowe = |numer RTECS = |dawka śmiertelna = |podobne związki = |pochodne = |commons = }} TEMPO, 2,2,6,6-tetrametylo-1-oksopiperydyna – organiczny związek chemiczny z grupy stabilnych rodników nitroksylowych (SNRs, z ), które charakteryzuje obecność nitroksylowej grupy funkcyjnej (N−O), w której wolny rodnik jest umiejscowiony na atomie tlenu. Ma postać krystalicznego proszku o pomarańczowoczerwonym zabarwieniu. TEMPO zostało odkryte przez O.L. Lebiediewa i S.N. Kazarnowskiego w 1960 roku. TEMPO jest wykorzystywane w chemii oraz biochemii, między innymi jako znacznik spinowy w spektroskopii elektronowego rezonansu paramagnetycznego (EPR), jako reagent w syntezie organicznej (organokatalizator) oraz jako mediator w kontrolowanej polimeryzacji rodnikowej (NMRP). Źródło: Wikipedia