Elektroda wodorowa

thumb|Elektroda wodorowa:
1 – elektroda [[platyna|platynowa
2 – bełkotka uwalniająca pęcherzyki wodoru
3 – roztwór kwasu
4 – płuczka blokująca dostęp tlenu
5 – zbiornik z zapasem elektrolitu]]

Elektroda wodorowa (SHE, z ) – w elektrochemii, gazowa elektroda redoks (półogniwo wodorowe), wykonana z platyny pokrytej czernią platynową i – po umieszczeniu w kwaśnym elektrolicie – omywana gazowym wodorem. Gdy ciśnienie cząstkowe wodoru wynosi 101,325 kPa, a jony wodorowe w roztworze mają aktywność jednostkową, uzyskiwany jest potencjał standardowy ''E''⁰, który przyjęto umownie jako zerowy (we wszystkich temperaturach).

Elektroda wodorowa jest punktem odniesienia potencjału w elektrochemii. Odniesienie potencjału metalu do elektrody wodorowej jako standardu wynika między innymi ze sposobu reakcji metali z kwasami.

Wyróżnia się standardową elektrodę wodorową (SEW) pracującą w warunkach standardowych i normalną elektrodę wodorową (NEW) pracującą w warunkach normalnych. Czasem również wyróżnia się ''odwracalną elektrodę wodorową'' (gdy pH ≠ 0 lub ciśnienie gazowego wodoru ≠ 100 kPa).

Potencjał absolutny standardowej elektrody wodorowej oszacowany jest na 4,44 ± 0,02 V (w 25 °C). Źródło: Wikipedia